छे

गुजराती भाषेत ’आहे’ ला समानार्थी शब्द ’छे’ आहे. त्यामुळे त्याचा खूपदा वापर वाक्यरचनेत होत असतो. याशिवाय बंगाली व नेपाळी भाषेतही याच प्रकारचा शब्द वापरण्यात येतो. या ’छे’ वरून काही विनोद हिंदी व मराठी चित्रपटांत तयार झाले होते. त्यांचा हा थोडा गोषवारा.

प्रसंग १:

फू-बाई-फू

झी मराठी फू-बाई-फू मध्ये दुसऱ्या वा तिसऱ्या पर्वामध्ये विकास समुद्रे व आरती सोळंकी यांचा एक ऍक्ट होता. त्यामध्ये विकास समुद्रे हा एक कोकणी माणूस असतो व आरती ही एक गुजराती मुलगी असते. दोघेही आपापल्या भाषेत संवाद साधत असतात. आरतीच्या तोंडी सतत छे.. छे.. सारखे शब्द बाहेर पडत असतात. तेव्हा विकास तीला म्हणतो, ’तुमच्यात काय फक्त ’छे’च असतं काय...? सात-आठ नसतं काय...?’

प्रसंग २:

चित्रपट चुप-चुप के

राजपाल यादवचे विनोद या चित्रपटात खूप प्रसिद्ध झाले होते. गुजराती येत नसल्याने काही वाक्यांचा तो वेगळाच अर्थ काढतो व त्यामुळे त्याला विनाकारण मार खावा लागतो. त्यानंतर शक्ति कपूर त्याला सोडवून जेवणासाठी बाहेर बसवतो. राजपालला जेवणात वाढलेली पोळी खूपच जाड असल्याने तो आचाऱ्याला म्हणतो, ’इसको सूखा कैसे खाऊ? इस के साथ अचार मिलेगा?’

आचारी गुजराती असल्याने त्याला वाटते की, अचार म्हणजे आणखी चार पोळ्या हा मागतो आहे. मग तो राजपालला चार पोळ्या आणखी मोजून देतो.. एक, बे, त्रैण, चार...

आधीच वैतागलेला राजपाल अर्थात बांडिया उद्वेगाने म्हणतो, ’ये क्या....!!!! छे...!!!’

आचाऱ्याला वाटते, याला सहा पोळ्या हव्या आहेत. तो आणखी दोन पोळ्या त्याला देतो... पांच... छह...!!!

प्रसंग ३:

चित्रपट नवरा माझा नवसाचा

सचिन-सुप्रियाच्या एसटीने गणपतिपुळे प्रवासाची ही विनोदी कहाणी आहे, हे सर्वांना माहितच असेल. त्यांच्या बसमध्ये एक पारशी म्हातारी बसलेली असते. तीच्या दोन मुलींबद्दल सांगताना ती म्हणते...’मारी डिकरी छे ना ती चिपलूनमां छे.... अन बिजी डिकरी छे ना ती मानगांवमां डाक्टर छे...’

यावर सचिन म्हणतो, ’...आणि तीजी?’

’त्रीजी नथी... दोनच छे...’

कंडक्टर अशोक सराफ हे सर्व ऐकत असतो. त्या म्हातारीचे शेवटचे वाक्य ऐकुन तो उद्गारतो, ’दोनच आहेत आणि.. छे...छे म्हणतीये...!!!’.