श्री सखी राज्ञी जयति।

ज्या दिवशी घरात अभिज्ञचे आगमन झाले त्याच दिवशी नव्या बाळाच्या आगमनाची चाहूल लागली आणि घर पुन्हा एकदा आनंदाने फुलून गेले. पूर्ण ९ महिने कोरोनाची टांगती तलवार डोक्यावर होती. बाळाच्या आईने सर्वोतोपरी काळजी घेऊन तिचे कामही शेवटपर्यंत चालू ठेवले होते. २५ जानेवारीला त्याचे आईच्या उदरातून पृथ्वीवर आगमन प्रस्तावित होते. त्याच दिवशी बाळाच्या आई वडिलांच्या लग्नाचा वाढदिवस असतो. हा दुग्धशर्करा योगच होता. पण प्रत्यक्षात मात्र त्या दिवशी कोणतीच हालचाल झाली नाही. दुसऱ्या दिवशी २६ जानेवारी अर्थात प्रजासत्ताक दिवस होता. या दिवशी बाळाच्या मोठ्या आई-बाबांच्या लग्नाचा वाढदिवस असतो. ह्या दिवशी तरी बाळाचे आगमन होईल, असे आम्हांला वाटत होते आणि झालंही तसंच. दुपारच्या सुमारास आम्हाला त्याच्या बाहेर येण्याची चाहूल लागली. मग काय आमची पळापळ सुरू झाली. आवराआवरी झाली आणि सर्वजण रूग्णालयामध्ये आईसह पोहोचलो. बाळाच्या आगमनाची चाहूल तर लागली होती, पण अनेक तास झाले तरी ते बाहेर येण्याची चिन्ह दिसेना. त्याच्या आईने आजवर कधी एक इंजेक्शन सुद्धा घेतले नव्हते, पण त्यादिवशी चक्क सहा इंजेक्शन्स तिने घेतली. ही तिच्या आईपणाच्या कसोटीची सुरुवात होती. २६ तारखेची मध्य रात्र उलटून गेली. अखेरीस २७ तारखेला सकाळी सातच्या सुमारास बाळाची धडाक्यात एन्ट्री पृथ्वीतलावर झाली. पुन्हा एकदा लक्ष्मीची पावले मुलीच्या रूपाने आमच्या घरात अवतरली होती. घर पूर्णपणे आनंदून गेले. परंतु आईच्या उदरात अधिक काळ राहिल्यामुळे तिला प्राणवायूची कमतरता जाणवू लागली. त्यामुळे सर्वांची धावपळ सुरू झाली. तिला लहान मुलांच्या रुग्णालयामध्ये दाखल करण्यात आले. ती पाहिजे तेवढा प्राणवायू शरीरात घेत नव्हती. त्यामुळे अतिदक्षता विभागात ठेवावे लागणार होते. लहान मुलांसाठीचा अर्थात नवजात बालकांसाठीचा अतिदक्षता विभाग आसपास कुठेही नसल्याने दुसऱ्या गावात हालवावे लागणार होते. परिस्थिती जोखमीची होती. अखेर रुग्णवाहिकेत दुसऱ्या गावात हलविण्याचे ठरवले. बाळाला ऑक्सिजनचा मास्क लावून ॲम्बुलन्सद्वारे दुसऱ्या गावामध्ये हलविण्यात आले. यादरम्यान गेलेली १५ ते २० मिनिटे काळजाचा ठोका चुकवणारी अशीच होती. अखेर नवीन रुग्णालयामध्ये तिला अतिदक्षता विभागामध्ये ठेवण्यात आले. प्राणवायूचा व्हेंटीलेटरद्वारे पुरवठा सुरू झाला. शरीरातील प्राणवायूची पातळी खालावलेली होती. त्यामुळे सर्वांचीच चिंता वाढीला लागली. पण ती मात्र खंबीर राहिली. तिची एन्ट्रीच या पृथ्वीतलावर धडाक्यामध्ये झाली होती. एका योद्धयाप्रमाणे वीस दिवस रुग्णालयामध्ये तिने झुंज दिली आणि शेवटी सुखरूप बाहेर पडली. तिची ही लढाई सदैव आमच्या सगळ्यांसाठीच प्रेरणादायी राहील. तिच्या ह्या लढाईतील विजयासाठी कुटुंबातील सगळेच प्रार्थना करत होते. जन्माला येताच तिने आयुष्याशी झगडून विजय मिळवला आणि तिचे नाव सार्थ ठरवले. अशी आमची... श्री सखी राज्ञी जयति।
(अशी राणी की जिचा नेहमीच विजय होतो)
आज राज्ञी एक महिन्याची झाली.