सोहळा

न्यायालयाच्या वरात पन्नाशी गाठलेला चित्रपटाचा नायक गिरीश आणि त्याचे वकील यांच्यामध्ये संवाद सुरू आहे.
“जन्माची मिरवली पारखी दुःखाचा सोहळा केला. प्रेम मरतं तेव्हा त्याचं पिशाच्च होतं आणि ते मानगुटीवर बसतं प्रेमवीरांच्या. रस्ते बदलतात, माणसे बदलतात, लांब जातात पण पिशाच्च मात्र पाठ नाही सोडत!” 
“प्रेम बदलत नाही वकील साहेब, त्याचा फॉर्म बदलतो … सुटलो आम्ही यातून… दोषारोपांच्या फेऱ्यातून मोकळे झालो. कदाचित मोकळं होण्याकरताच ही भेट झाली..... सॉरी म्हणता आलं पाहिजे. आम्ही दोघांनी ते केलं. एकमेकांना सॉरी म्हटलं. पण वेळ चुकली. वेळेवर सॉरी म्हटलं पाहिजे…  लाईफ इज अ लर्निंग प्रोसेस वकील साहेब.
ओठातून फुटले नाही, शब्दांचा सोहळा केला. वेदनेतही लखलखत्या इश्काचा सोहळा केला.”
एकंदरीत चित्रपटाचा सारांश या संवादातून आपल्याला ध्यानात येतो. 
चित्रपट सुरू होतो तो भर पावसामध्ये आपल्या बायकोच्या घराचा पत्ता शोधणाऱ्या गिरीश पासून. त्याची बायको विद्या, शहरामध्ये राहत असते.  गिरीशने आणि तिने लग्नाच्या वेळेस गावाकडे एक जमीन घेतलेली असते. ती आपल्या नावावर व्हावी याकरता तो विद्याची स्वाक्षरी घेण्याच्या प्रयत्नात असतो. परंतु विद्या त्याला नकार देते.  पण सातत्याने पाठपुरावा केल्यानंतर ती तयार होते व न्यायालयीन कामकाजाकरीता गिरीश बरोबर गावाकडे येते. येथून दोघांचाही भूतकाळ हळूहळू पडद्यावर दिसायला लागतो. दोघांचाही प्रेमविवाह झालेला असतो. परंतु त्यांच्यातील गैरसमजामुळे विवाहसंबंधांमध्ये दुरावा निर्माण व्हायला लागतो. पडद्यावर भूतकाळात घडलेल्या घटना दिसतात आणि हळूहळू एकेका प्रश्नाचे उत्तर मिळायला लागते. नात्यांमधील होणाऱ्या बदलांवर हा चित्रपट प्रामुख्याने प्रकाशझोत टाकतो. काही गोष्टी वेळेवर व्हायला हव्यात जर त्या झाल्या नाही तर जीवनाची दिशाच बदलून जाते. हा सर्व घटनाक्रम दिग्दर्शकाने या चित्रपटाद्वारे पडद्यावर उत्तमरीत्या चित्रित केलेला आहे. तो आपल्याला भावनावश करून टाकतो. 
गजेंद्र अहिरे यांच्यासारख्या अनुभवी दिग्दर्शकाचा हा चित्रपट सर्वच आघाड्यांवर अगदी संगीतासह अतिशय उत्तम झालेला आहे. शिवाय सचिन पिळगावकर यांना गंभीर भूमिकेमध्ये पाहायला छान वाटते. शिल्पा तुळसकर, विक्रम गोखले आणि मोहन जोशी यांची कामे देखील सरस झाल्याचे दिसते. मराठी चित्रपटांचा गाभा असलेली आशयघनता या चित्रपटांमध्ये ठासून भरलेली आहे. 

--- तुषार भ. कुटे